روزهای کودکی

می‌خواهم برگردم به روزهای کودکی..
آن زمان‌ها که پدر تنها قهرمان بود
عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد
بالاترین نــقطه‌ى زمین، شــانه‌های پـدر بــود

بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادرهای خودم بودند
تنــها دردم، زانوهای زخمـی‌ام بودند
تنـها چیزی که می‌شکست، اسباب‌بـازی‌هایم بـود
و معنای خداحافـظ، تا فردا بود!

حسین پناهی

لینک کوتاه برای اشتراک‌گذاری:
انتشار یافته توسط نعیمه در چهارشنبه 8 شهریور 1391 با موضوع دل‌نوشته‌ها
کلیدواژه‌ها:
همچنین بخوانید: به من فکر کن سایه‌اش بودم ولی قلب زیبا سپندارمذگان، روز عشق ایرانیان من از عهد آدم تو را دوست دارم

دیدگاه شما

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

۹۲ دیدگاه

  1. good boy گفته:

    ۸ شهریور ۱۳۹۱در ۲۱:۰۱

    روحش شد انسان خوبی بود حسین خان
    [دست زدن]

  2. mohamad89 گفته:

    ۸ شهریور ۱۳۹۱در ۱۹:۳۳

    واقعاً خوب بود
    خوشم اومد

  3. شیما گفته:

    ۸ شهریور ۱۳۹۱در ۱۹:۲۹

    وای چقد خوب بود دستتون درد نکنه نعیمه جون و شما بابایی ب خاطر انتخاب عکس زیباتون :x @};- @};- @};- :-* خسته نباشید @};-

  4. ليالي گفته:

    ۸ شهریور ۱۳۹۱در ۱۶:۵۵

    باز باران٬ با ترانه
    میخورد بر بام خانه
    خانه ام کو؟ خانه ات کو؟
    آن دل دیوانه ات کو؟
    روزهای کودکی کو؟
    فصل خوب سادگی کو؟
    * * *
    یادت آید روز باران
    گردش یک روز دیرین؟
    پس چه شد دیگر٬ کجا رفت؟
    خاطرات خوب و رنگین
    در پس آن کوی بن بست
    در دل تو٬ آرزو هست؟
    * * *
    کودک خوشحال دیروز
    غرق در غمهای امروز
    یاد باران رفته از یاد
    آرزوها رفته بر باد
    * * *
    باز باران٬ باز باران
    میخورد بر بام خانه
    بی ترانه٬ بی بهانه
    شایدم٬ گم کرده خانه

  5. هادی گفته:

    ۸ شهریور ۱۳۹۱در ۱۵:۵۷

    سلام بله همش چه خوب بود اما خب کودکی هم گذشت با همه ی خوبی هاش
    زیبا بود ممنون از انتخابتون

  6. سپیده گفته:

    ۸ شهریور ۱۳۹۱در ۱۵:۲۵

    خیلی قشنگ بود نعیمه جون :-* @};-
    بابا شاهین منم عکسشو خیلی دوست دارم،قشنگه ممنون :x @};-

  7. گندم گفته:

    ۸ شهریور ۱۳۹۱در ۱۴:۵۳

    چقدر پر محتوا بود مرسی نعیمه جون از انتخاب زیبات… :-* @};-
    اقا شاهین بخاطر عکس زیباتون ممنونم خیلی قشنگه ;) @};-

  8. ریحانه گفته:

    ۸ شهریور ۱۳۹۱در ۱۴:۳۹

    نیم ساعت پیش ،
    خدا را دیدم قوز کرده با پالتوی مشکی بلندش
    سرفه کنان در حیاط از کنار دو سرو سیاه گذشت
    و رو به ایوانی که من ایستاده بودم آمد ،
    آواز که خواند تازه فهمیدم ،
    پدرم را با او اشتباهی گرفته ام ! حسین پناهی

  9. الناز گفته:

    ۸ شهریور ۱۳۹۱در ۱۴:۳۸

    بسیار عالی بود. زیاد شنیدمش ولی هربار برام تازگی داره! مرسی نعیمه جان :-* @};-
    همش درست بود ولی توی همون دوران کودکی هم درد زانومون برامون خیلی سخت بود و شاید به خاطر همون درد گریه می کردیم! این شعر به من یاد نداد که افسوس بخورم که چرا بچه نموندم بهم گوشزد کرد که یه روز پیر میشم و افسوس میخورم که چرا جوان نموندم! چون شاید دوران پیری بگم:
    میخواهم برگردم به روزهای جوانی
    آن زمان که عشق را میشد در آغوش کسی جستجو کرد!
    بلندترین نقطه ی جهان آخرین طبقه ی یک آپارتمان شیک و لوکس بود!
    بدترین دشمنانم رقبای کاریم بودند!
    تنها چیزی که میشکست غرورم بود!!
    و معنای خداحافظ تا ابد نبود!
    پس باید هرلحظه در همون لحظه زندگی کنیم و مطمئن باشیم که امروز روز خوبیه و من دردی ندارم که به خاطرش نا امید بشم! و این ناامیدی ها و حسرت ها فقط باعث میشه قدر زیبایی های امروزمون رو که الان نمی بینیمش و شاید در دوران پیری به دنبالش بگردیم، ندونیم!
    زندگی زیباست ای زیبا پسند
    زنده اندیشان به زیبایی رسند
    آنقدر زیباست این بی بازگشت
    کز برایش می توان از جان گذشت.
    @};-

  10. ناهید گفته:

    ۸ شهریور ۱۳۹۱در ۱۴:۲۹

    قشنگه [دست زدن] [دست زدن]