درد بی درمان
مثل گیسویی که باد آن را پریشان میکند
هر دلی را روزگاری عشق ویران میکند
ناگهان میآید و در سینه میلرزد دلم
هرچه جز یاد تو را با خاک یکسان میکند
با من از این هم دلت بیاعتناتر خواست، باش!
موج را برخورد صخره کِی پشیمان میکند؟
مثل مادر، عاشق از روز ازل حسرتکِش است
هرکسی او را به زخمی تازه مهمان میکند
اشک میفهمد غم افتادهای مثل مرا
چشم تو از این خیانتها فراوان میکند
عاشقان در زندگی دنبال مرهم نیستند
درد بیدرمانشان را مرگ درمان میکند
مژگان عباسلو
۲۰ تیر ۱۳۹۲در ۱۳:۰۰
۲۱ تیر ۱۳۹۲در ۱۳:۳۹
۱۹ تیر ۱۳۹۲در ۱۰:۵۵
۱۹ تیر ۱۳۹۲در ۱۲:۲۶
۱۸ تیر ۱۳۹۲در ۲۲:۳۴
متشکرم
۱۹ تیر ۱۳۹۲در ۱۲:۲۶
خواهش میکنم
۹ تیر ۱۳۹۲در ۱۳:۲۱
۱۹ تیر ۱۳۹۲در ۱۲:۲۶
۳۰ خرداد ۱۳۹۲در ۲۳:۵۵
مرسی آجی
۳۱ خرداد ۱۳۹۲در ۲۱:۳۷
خواهش میکنم عزیزم
نبینم ناراحتی
۱ تیر ۱۳۹۲در ۰۰:۱۳
۳۰ خرداد ۱۳۹۲در ۱۸:۰۵
سلام مریم جان خیلی خوب بود دستت درد نکنه.
۳۱ خرداد ۱۳۹۲در ۰۲:۰۴
سلام دوست عزیز
خواهش میکنم
۲۹ خرداد ۱۳۹۲در ۱۴:۲۵
بسیار زیبا بود
معشوقا یکی از نا مرد ترین موجودات عالمن
۲۹ خرداد ۱۳۹۲در ۲۲:۱۰
چی بگم والا :-??
هر کدوم از ما هم ممکنه معشوق کسی باشیم
به هر حال از نظرتون ممنونم
۲۷ خرداد ۱۳۹۲در ۱۲:۳۱
عالی،حرف نداره!
۲۹ خرداد ۱۳۹۲در ۲۱:۵۷
ممنون از دیدگاهت
۲۵ خرداد ۱۳۹۲در ۱۶:۰۶
جالب بود
۲۵ خرداد ۱۳۹۲در ۲۲:۰۹
خوشحالم خوشتون اومده
۲۳ خرداد ۱۳۹۲در ۲۲:۵۱
عالی بود
۲۵ خرداد ۱۳۹۲در ۲۲:۱۰