محض رضای عشق

تاریک کوچه‌های مرا آفتاب کن 
با داغ‌های تازه، دلم را مجاب کن 

ابری غریب در دل من رخنه کرده است 
بر من بتاب، چشم مرا غرق آب کن 

ای عشق ای تبلور آن آرزوی سبز 
برخیز و چون سکوت، دلم را خطاب کن 

ای تیغ سرخ زخم، کجا می‌روی چنین 
محض رضای عشق، مرا انتخاب کن 

ای عشق، زیر تیغ تو ما سر نهاده‌ایم 
لطفی اگر نمی‌کنی، اینک عتاب کن 

سلمان هراتی

آرزو سکوت عشق
انتشار یافته توسط مریم در سه شنبه 8 بهمن 1392 با موضوع شعرهای عاشقانه
کلیدواژه‌ها:

دیدگاه شما

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

۷۰ دیدگاه

  1. باز هم مثل همیشه که تنها میشوم
    دیوار اتاق پناهم میدهد
    بی پناه که باشی قدر دیوار را میدانی !

  2. خیلی زیبا بود ممنون :x

  3. نمی دانــم …
    چــرا بیــن ایــن همــه آدم
    پــیــله کــرده امــ
    بــه تــو ………..
    شــاید فــقط با تــو
    پــروانــه می شـــوم …