۲۲۹ دیدگاه

1. negar گفته:

   ۶ بهمن ۱۳۹۰در ۰۳:۳۲

   آخی دلم گرفت. من دل یکی که خیلی دوسم داشت رو شکوندم واسه همین هیچوقت خوشبخت شدن رو حق خودم نمیدونم.الان با یکی هستم که خیلی دوسش دارم اما خیلی احساس بدیه که مطمئن باشی کسی رو که خیلی دوسش داری یه روزی ترکت میکنه

2. سعید گفته:

   ۴ بهمن ۱۳۹۰در ۱۸:۵۱

   سلام به همه دوستای گلم ، این شعر رو یه خانوم پارسال در جواب شعر شهریار گفته بود که خیلی زیباست ، دعوتتون میکنم که بخونیدش . : .
   گر ببیند شهریار شهر عشاق و وفا / این دل سرگشته هم قلب گرفتار مرا
   رفته تا عمق وجود و سرنگون گشته به زیر / مانده اکنون در تب و سوز و حرارت با خدا
   بیت دیگر می سرود و پاسخی میداد نیک / از من دلخسته هم جویا نمی شد بارها
   ” آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا ؟ / بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا ؟ ”
   آنکه افتاده ز پا این جسم بی جان من است / مانده محزون و پریشان کنج این دیوارها
   بی وفا می خوانی ام ، عیبم مکن ، دیر آمدم / جان به قربانت کنم اکنون تعل ها خطا !
   نوشدارویی اگر بودم برای درد خویش / چاره ای میدیدمش جان را میان قلب ها ( ناخالصی ها )
   من به گفتار همه اکنون جوان اما چه سود ؟ / زخم ها دارد دلم ، شاید نباشد پیر را !
   عمر من هم همچو شمعی رو به پایان خود است / فرصتم بگذشت ، یکدم لحظه ی فردای ما
   نازنینم خواندی و گفتی جوانی داده ای / من فدای واژه های گوهر افشان شما
   غافل از یادت نبودم لحظه ای در زندگی / ” این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا ؟ ”
   ” در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین / خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا ؟ ”
   امیدوارم خوشتون اومده باشه و فعلا . . . =;

   • نازنین بانو گفته:

     ۲۱ بهمن ۱۳۹۰در ۱۴:۴۶

     خیلی قشنگ بود بازم سر بزن به ما

   • royaye_paaak گفته:

     ۱۲ اسفند ۱۳۹۰در ۲۳:۵۶

     خیلــــــــــــــــــی جالب بود ممنون

     • شنو گفته:

       ۲۲ فروردین ۱۳۹۱در ۱۹:۰۴

       

3. سعید گفته:

   ۴ بهمن ۱۳۹۰در ۱۶:۱۶

   نمی دونم چرا شعر کامل نیومد !!! :-s :-s

4. سعید گفته:

   ۴ بهمن ۱۳۹۰در ۱۶:۱۵

   سلام به تو دوست گلم ،اینم جواب زیبایی که به شعر زیبای شهریار داده شده امیدوارم خوشت بیاد :
   گر ببیند شهریار شهر عشاق و وفا / این دل سرگشته هم قلب گرفتار مرا
   رفته تا عمق وجود و سرنگون گشته به زیر / مانده اکنون در تب و سوز و حرارت با خدا
   بیت دیگر می سرود و پاسخی میداد نیک / از من دلخسته هم جویا نمی شد بارها
   ” آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا ؟ / بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا ؟ ”
   آنکه افتاده ز پا این جسم بی جان من است / مانده محزون و پریشان کنج این دیوارها
   بی وفا می خوانی ام ، عیبم مکن ، دیر آمدم / جان به قربانت کنم اکنون تعل ها خطا !
   نوشدارویی اگر بودم برای درد خویش / چاره ای میدیدمش جان را میان قلب ها ( ناخالصی ها )
   من به گفتار همه اکنون جوان اما چه سود ؟ / زخم ها دارد دلم ، شاید نباشد پیر را !
   عمر من هم همچو شمعی رو به پایان خود

5. پرنیا گفته:

   ۱ بهمن ۱۳۹۰در ۱۹:۵۸

   

6. الف گفته:

   ۱ بهمن ۱۳۹۰در ۱۹:۴۳

   این شعر رو همیشه می خونم هیچ وقت برام کهنه نمی شه. خیلی دوستش دارم.

7. شقایق گفته:

   ۳۰ دی ۱۳۹۰در ۲۲:۳۹

   

8. سجاد گفته:

   ۳۰ دی ۱۳۹۰در ۲۱:۴۵

   بسیار عالی بود.من که خیلی حال کردم

9. میترا گفته:

   ۲۸ دی ۱۳۹۰در ۱۸:۱۳

   عادت ما آدمها همینه همیشه مرده پرست بودیم،هیچ وقت قدر عزیزانی که پیشمون هستند و نمیدونیم،بعدش افسوس و ای کاش و حالا چرا؟؟؟؟

   • royaye_paaak گفته:

     ۱۲ اسفند ۱۳۹۰در ۲۳:۵۹

     آره واقعا

10. سمانه هروي گفته:

    ۲۷ دی ۱۳۹۰در ۱۱:۲۰

    سلام.ساایت خوبی دارید.خوشحال میشم از وبلاگم دیدن کنید و منو هم لینک کنید.منتظر نظرتون هستم.

    • شاهین گفته:

      ۲۷ دی ۱۳۹۰در ۱۱:۳۳

      اینجا را بخوانید دوست عزیز.