۲۳۲ دیدگاه

1. sadegh گفته:

   ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۸:۰۹

   عشق چیست؟
   میگویی عشق چیست؟ آه… عشق…
   عشق شاید گریه هاییست که بر گونه هایت میچکد…
   عشق شاید تپش ضربان قلبت باشد که ناگاه شدت میگیرد…
   عشق شاید لحظه هاییست که آرزوی باران داشته باشی…
   عشق شاید زیبا ترین تردید بی مفهومت باشد…

   • انیس گفته:

     ۵ خرداد ۱۳۹۱در ۱۲:۲۴

     ازدست عزیزان چه بگویم ؟ گله ای نیست
     گرهم گله ای هست، دگر حوصله ای نیست
     سرگرم به خود زخم زدن در همه عمرم
     هرلحظه جزاین دست مرا مشغله ای نیست
     دیری است که از خانه خرابان جهانم
     بر سقـف فروریختـــــه ام چلچله ای نیست
     درحســـــرت دیـدار تو آواره ترینم
     هرچند کـه تــا خانه تو فاصله ای نیست
     ‎بگذشته ام از خویش ولی از توگذشتن
     مرزی است که مشکل تر از آن مرحله ای نیست
     ‎سرگشته ترین کشتـی دریای زمانم
     ‎می کوچم و در رهگذرم اسکله ای نیست
     ‎من سلسله جنبان دل عاشق خویشم
     بر زندگیم سایه ای از سلسله ای نیست
     یخ بسته زمستان زمان در دل بهمن
     رفتند عزیزان و مرا قافلـــه ای نیست

     ‎ بهمن رافعی

2. یاسی گفته:

   ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۸:۰۶

   تـو نیـستی و ایـن در و دیـوار هیـچ‌وقـت…
   غـیر از تـو مـن به هیچ‌کـس انگـار هیـچ‌وقـت…

   این‌جـا دلـم بـرای تـو هِـی شور می‌زنـد
   از خـود مواظـبت کـن و نـگـذار هیـچ‌وقـت…
   اخـبار گـفت شهر شما امـن و راحـت است
   مـن بـاورم نـمی‌شود، اخـبار هیـچ‌وقـت…
   حیفــند روزهـای جـوانی، نـمی‌شوند
   این روزهـا دو مرتـبه تکــرار هیـچ‌وقـت
   من نـیستم بیـا و فـراموش کـن مرا
   کی بوده‌ام بـرات سـزاوار؟… هیـچ‌وقـت!
   بـگـذار مـن شکـسته شوم تـو صبـور باش
   جـوری بـمان همیـشه که انگـار هیـچ‌وقـت…
    

   • سکوت شب گفته:

     ۳ خرداد ۱۳۹۱در ۱۱:۳۴

     باتوبودن را چه خوب آموختم
     ای عشق
     بی تو ماندن را به من نیاموز

3. یاسی گفته:

   ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۸:۰۳

   نازنین جون خیییییلی قشنگ بود واااای چقد دوسش دارم

   • نازنین بانو گفته:

     ۳ خرداد ۱۳۹۱در ۱۴:۴۷

     مرسی یاسی جووووووووون قابله تو عسله عمه رو نداشت
     

4. aliGol گفته:

   ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۷:۰۶

   سلام نازنین خانوم
   انتخابتون فوق العاده بود.ممنون
   ایشااله همیشه موفق باشین

   • نازنین بانو گفته:

     ۳ خرداد ۱۳۹۱در ۱۴:۵۱

     سلام علی آقا افتخار دادن به ما :-?
     یکم بیشتر تحویل بگیرین بد نیستا
     ممنون برای دیدگات عزیز

5. saeed90 گفته:

   ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۶:۵۱

   سلام به همه اعضا حدودا یه پنج دقیقه ای میشه عضو شدم احساس میکنم خیلی سایته مفیدو با حالی دارین .واقعا خسته نباشین. منم شاید مثله شماها خیله وقته یکیو دوس دارم اولش فکر میکردم یه حسه ساده هست اصلا بهش اهمیت ندادم مدتی گذشت به سنی رسیدم که میخواستم توانایی های خودمو بیشتر بشناسم تقریبا دوم دبیرستان بودم روز به روز این حس من بیستر شد در حدی که تموم فکرو ذهنه من شده بود یه نفر! با خودم زیاد فکر میکردم به این نتیجه رسیدم حالا حالا وقته این حرفا نیست و از این حرفا… الان دیگه تقریبا پیش دانشگاهی بودمو تصمیم گرفته بودم همه چیو فراموش کنم و نشستم واسه کنکور درس خوندن تا مثلا به قوله معلمه ابتداییمون تو جامعه یه کاره ای بشیم…بلاخره این روزه کنکور که خیلی مهم تلقی میشد رسیدو شیراز قبول شدیمو میخواستیم بریم کم کم ثبته نام که به گوشم رسید که فلانی هم شیراز قبول شده وقتی اینو شنیدم تقریبا خیلی خیلی خوشحال شدم با خودم میگفتم *خوشا شیرازو وضعه بی مثالش خداوندا نگهدار از زوالش*. خلاصه سرتونو درد نیارم اومدم دانشگاه دیدم نه از این خبرا نیس اینجام بحثه آش و پول و … آخه به من گفته بودن رفتی دانشگاه نمیخواد زیاد درس بخونی مثیکه اشتباه به عرضمون رسوندن… تو این احوالات بودیم که روز به روز حسم بهش بیشترو بیشتر میشد… اصلا نمیتونستم بهش بگم.نه روم میشد نه دلیلی میدیدم که اینکارو بکنم با خودم میگفتم ده یارو تورو چه به ازدواج تازه اوله راهی فکرشم نکن که به بیراهه میری…هرجوری بود تا یکی دو ماه پیش که اوایله ترمه۴ بودم صبر کردم ولی کم آوردم شایدم واقعا وقتش بود آخه دیگه زیادی داشتم بهش فکر میکردم بلاخره دلو زدم به دریاو بهش گفتم… خداییش خیلی منطقی برخورد کرد دمش گرم ولی به یک هفته نکشید که گفت باید همه چیو فراموش کنی گفت از همون اول نباید به این حس اهمیت میدادی چه برسه این همه سال!!! منم کوتاه نیومدم بهش گفتم دلیلی واسه بی توجهی ندیدم تازشم خواستمو نتونستم بخدا خواستمو نتونستم… میگفت من الان شرایطشو ندارم به آینده هم نمیتونم علکی امیدوارتون کنم سرآخرم خداحافظی کردو رفت… منم اسراری واسه موندنش نکردم بخدا هرچی گفتم عینه حقیقت بود بیشترش میشد التماس که دیگه من نمیتونستم اینکارو کنم…منم خداحافظی کردمو بهش گفتم یه روزی برمیگردم… حالا خودم موندم باید صبر کنم یا فراموش..خیلی سخته…که نفهمی باید صبر کنی یا فراموش…اینم بگم اصلا حسم بهش کم نشده واقعا از درسو مشقو زندگیم عقب موندم یعنی اصلا نمیتونم درس بخونم… شماها احتمالا تجربتون از من بیشتره اگه میشه خواهش میکنم راهنماییم کنید…الانم واسه همین اینجام.

   • پری گفته:

     ۲ خرداد ۱۳۹۱در ۰۹:۲۸

     سلام سعید آقا.اولا خوش اومدی به عاشقانه ها.به نظر من صبرکن درسات تموم بشه.بعد به عاشقی فکر کنی تااون موقع هم اونم شرایطشو پیدا میکنه.دلیلش یا ناز بوده ونخواسته که زود بهت جواب بده یا واقعا شرایطشو نداشته.خوب میتونی بدونی کدام دلیله.یه بار دیگه بهش پیشنهاد بده اگه دوباره همون حرفارو زد یه سنگ روش بذار تا درسات تموم میشه.اگه هم نق نق کردوحرفاشو عوض کرد بدون ناز بوده وازشما خوشش اومده.پس یه بار دیگه امتحان کن.اما اگه جدی هموم حرفارو زد دیگه دنبالش نرو تا شرایطش جور میشه.

     • saeed90 گفته:

       ۳ خرداد ۱۳۹۱در ۱۲:۳۴

       واقعا مرسی پری خانوم.لطف کردین که رو کامنت من وقت گذاشتین. امیدوارم همینجوری باشه که شما میگین به راهکارتون حتما فکر میکنم…بازم مرسی.

   • باران گفته:

     ۲ خرداد ۱۳۹۱در ۱۶:۰۵

     سلام سعیدآقا، امیدوارم روزهایی سرشار از موفقیت رو تجربه کنید. کامنت شما رو با دقت خوندم ، به نظرم کار درستی کردید که این موضوع رو از چند سال پیش نگفتید، ولی خب باید اینو هم بگم که شاید چون هر دوتون شیراز قبول شدید این حس نزدیکی و عشق دوباره در دلت بوجود اومده. از اون جایی که ایشون بعد از یک هفته گفته بیا همه چی رو فراموش کنیم چند احتمال وجود داره؛ کسی دیگه ای در زندگیش هست یا اینکه شما رو در همون یه هفته شناخته ( یعنی اون معیارهایی رو که مد نظرش هست رو در شما بررسی کرده) و دیده اونی نیستید که اون می‌خواد یا اینکه خودش فعلاً شرایط دوستی یا ازدواج نداره و یا ممکنه دلیل دیگه ای داشته باشه.
     واما الان باید چکارکنی؟
     به نظرم بهترین راه اینه که شما خوبِ خوب درس‌هاتو بخون و سعی کن آرامش خودتو بدست بیاری، می‌دونم کار سختی‌ئه. اما الان فقط وفقط باید به درسات فکر کنی تا عقب نیفتی.
     راستی میتونی از طریق صفحه (شناسنامه من ) اسم تو به فارسی بنویسی و بعدش برام کامنت بذاری.
     آسمونی باشیم و بی‌کران
     آبی باشیم و مهربان

     • saeed90 گفته:

       ۳ خرداد ۱۳۹۱در ۱۳:۰۹

       سلام باران خانوم. از صمیم قلب از شما تشکر میکنم. اما در مورده حرفاتون باید بگم که من خلاصه نوشتم. قبل از اینکه بیام دانشگاه هم بهش فکر میکردم ولی کنترل شده. تازه اصلا قبل از کنکور ما باهم رقابت داشتیم ایشون خیلی درسخون تشریف داشتن منم بودم ولی خیلی به فکره آینده درسیم نبودم از وقتی فهمیدم که هدفش متمرکز شده رو درس منم به دنباله توانایی های خودم گشتمو به این نتیجه رسیدم درس بهترین راحت ترین و مطمءن ترین راهه. هردوتامون رشته ریاضی بودیم برا همینم گفتم واسه رقابت کی از این بهتر!!! همچین باهاش رقابت کردم که رتبم از اون بهتر شد. بعد از کنکورم بخاطره اینکه میترسیدم ازش دور بشمو شاید به فراموشی برسم فقط از خدا میخواستم که یه جا قبول بشیم الانم از خدا ممنونم که این اتفاق افتاد. اما در مورده اون یک هفته که با هم بودیم تو این مدت کوتاه منو نشناخت چون ما اصلا حرفای خاصی با هم نزدیم تنها دلیلی که میگفت همه چیو فراموش کنیم این بود که میگفت رابطه داشتن لازم نیست و من این کارو نمیپسندم همین… اگرم تو این دو سه ماهه گذشته چیزی بهش نگفتم به این خاطر بود که خودش خواسته بود ولی بهش گفتم یه روزی برمیگردم…
       کلا از شما ممنونم حرف زدن با شما منو ارومم کردو یه آرامشه تازه دارم. به شمام قول میدم که درساممو بخونمو پسره خوبی باشم…
       منم برای شما ارزوی موفقیت میکنم امیدوارم زنگی سرشار از آرامش داشته باشین… .من به موفقیته دلهای پاک ایمان دارم.

   • ليالي گفته:

     ۳ خرداد ۱۳۹۱در ۱۵:۰۸

     سلام آقا سعید
     شما نهایت تلاشتو بکن منطقی باهاش حرف بزن بنظر من اون از این رابطه ها میترسه از اینکه وابستتون بشه بعد شما بذارین برین بهش بگین اگر شرایطتونو بتونه تا یه مدت تحمل کنه باهم نامزد شین شما هم بخاطرش تلاش کن دیگه، کنار درست بفکر کار هم باش.تا وقتکیه هست نهایت تلاشتو بکن تا بعد پشیمون نشی.از غرورتم نترس.بقول بابام بخاطر عشقت غرورتو بشکن ولی بخاطر غرورت عشقتو نه.بعدشم هرچی خدا بخواد

     • saeed90 گفته:

       ۴ خرداد ۱۳۹۱در ۱۳:۱۸

       سلام بر شما: همینطوره که شما میگین نباید فرصتو از دست داد من بازم تلاشمو میکنم توکلمون به اون بالایی… امیدوارم همتون موفق باشین حرف زدن با شما منو از سردرگمی درآورد. واقعا با سایتتون حال کردم. بازم ممنون لیالی… راستی با اون جمله باباتون خیلی حال کردم.

       • ليالي گفته:

         ۴ خرداد ۱۳۹۱در ۱۵:۳۴

         گاهی گمان نمی کنی و میشود
         گاهی نمیشود که نمیشود
         گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است
         گاهی ناگفته قرعه به نام تو میشود
         گاهی گدایه گدایی و بخت با تو یار نیست
         گاهی تمام شهر گدای تو میشود
         ایشالا که همه چی حله

         • سعید90 گفته:

           ۴ خرداد ۱۳۹۱در ۱۸:۲۱

           مرسی مرسی تو دلم خالی شد که چی میشه… [دعا کردن]

6. ریحانه گفته:

   ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۶:۵۰

   سلام بچه ها منم یه شعر از دوستم مینویسم اگه دوست دارید نظر بدید:
   دارم ازتومینویسم با یه دنیا اشک وحسرت
   تو که هیچی ندونستی از من وعشق ومحبت
   شرطمون نبود که روزی توبری ومن بمونم
   توی اوج رنج ومحنت شب و روز از تو بخونم
   به گمونت اونی بودم که یه روز میادو میره
   به خودت نگفتی شاید از نبود من بمیره؟!
   اگه دیگه نیستی پیشم لااقل میخوام بدونی
   که تا زنده هستم تو برام عزیز میمونی
   لحظه های با تو بودن هرگز از یادم نمیره
   دل تنها و غریبم تو سکوت غم اسیره
   من پای تو نشستم با تموم بد بیاری
   خوش به حال تو که دائم دلی آسوده داری
   چی مینویسم توکه نیستی تا بخونی
   میدونم خواب وخیاله که میای پیشم میمونی…

   • یاسی گفته:

     ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۸:۰۰

     سلام ریحانه جون
     شعر دوستت خیلی قشنگ بود. من شعرای عامیانه که با زبون خودمون گفته میشن رو خیلی بیشتر از شعرهایی که با کلمات قلمبه سلمبه که ما به زور معنیش رو میفهمیم سروده میشن دوست دارم.
     منکه دوستش داشتم و توی دفترشعرم نوشتمش
     

   • sadegh گفته:

     ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۸:۰۱

     سلام ریحانه خانوم خیلی زیبا بود

   • الناز گفته:

     ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۸:۲۵

     سلام ریحانه جان. شعر دوستتون خیلی قشنگ بود ولی بعضی جاهاش از وزن خارجه مثلاً مصراع هشتمش بهتره اینجوری نوشته بشه: که تا وقتی زنده هستم تو برام عزیز میمونی ( وقتی اضافه شد)
     مصراع ۱۱ و ۱۲ بهتره این شکلی بشه :
     من به پای تو نشستم با تموم بد بیاری ( به اضافه شد)
     خوش به حال تو که دائم دل آسوده ای داری ( دل آسوده ای به جای دلی آسوده)
     و مصراع یکی به آخر مونده بهتره این شکلی بشه:
     باز دارم چی مینویسم توکه نیستی تا بخونی ( باز دارم اضافه شد)
     ترانه ی دوستتون خیلی قشنگ بود ازشون دعوت کنید بیان عاشقانه ها و عضو ویژه بشن واشعارشون رو در قالب پست منتشر کنن تا هم همه ی بچه ها از اشعارشون لذت ببرن و هم اشعارشون با نام خودشون منتشر بشه

     • ریحانه گفته:

       ۲ خرداد ۱۳۹۱در ۱۶:۱۸

       سلام عمه الناز مرسی از نظرت .یه سوال، شما ادبیات میخونی؟

       • الناز گفته:

         ۲ خرداد ۱۳۹۱در ۱۶:۳۱

         سلام عزیزم. نه گلم، ادبیات نخوندم رشته ی دبیرستانمم علوم انسانی نبوده. ولی ژنتیکی شاعرم ارث خونوادگیمه

   • رضا وارث گفته:

     ۳ خرداد ۱۳۹۱در ۱۱:۱۱

     سلام ریحانه جان
     شعر خوبیه و حرفی واسه گفتن داره
     از عمه الناز هم ممنونم که تمام راهنماییهاش بجا بود
     شعر خوبی از اب در اومده تبریک

7. امین گفته:

   ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۴:۲۰

   سلام بر همه. یک شعر تقریبا کوتاه است که مال دوستمه خودم که خوش نیومد اون گفت بزار تا بقیه نظرشونو بدن .. = هزاران بار از اشک باران شدم/بر روی درخت شک گل باران شدم/ تا چشم باز گشودم خودی یافتم/چیزی جز رحمت تو نیافتم/لنگ لنگان هزاران بارسد جلوی ابم را گرفت/.اما فقط چشمم مهر بلوری ناب خدا را گرفت/.درست است من از خاکمو بی ارزش/ اما کرمش به این خاک ناپاک میدهد امرزش/از اب دریای غمم فقط براید ریشه ی نالان/ چه کنم کار جز این ندارم تر کردن چشمه ی باران/ فقط نظر یادتو نره؟؟

   • گندم گفته:

     ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۴:۴۶

     سلام از نظر من شعر دوستتون قشنگ ولی حس میکنم از نظر قافیه بندی یکم مشکل داره باز من نمیدونم اقا هادی و عمه الناز تو شعر استادند

     • امین گفته:

       ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۶:۰۲

       بله خودم بهش هزاربار گفتم اما همش از یک قالبی می گفت که اصلا من تا حالا نشنیده بودم میگفت مثنوی معنایی من فکر کنم منو سر کار گذاشته..راستشو بخواین خودمم زیاد شعر گفتم همه ی قالب ها را میشناسم اما مثنوی معنایی دیگه!!! :-?? ابته شاید تازه امده

   • باران گفته:

     ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۶:۰۴

     سلام امین آقا، راستشو بخوای من اصلاً چیزی نفهمیدم، شاید بعضی از کلمات اشتباه تایپ شده!
     اما می‌دونم که هدف هر شعری نشان دادن حسی ست، به حس دوستت احترام میذارم.
     اما متاسفانه نتوستم ارتباطی باهاش برقرار کنم. هیچ نظمی از ردیف و قافیه هم وجود نداشت.
     و اما توصیه من به دوستت؛ بهش بگو میتونه حسشو با کلمات ساده اما زیبا نشون بده و همچنین از این شاخه به اون شاخه نپره و هدفشو از نوشتن تعیین کنه تا اینطور کلمات سردرگم نشن.
     آسمونی باشیم و بی‌کران
     آبی باشیم و مهربان

     • امین گفته:

       ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۶:۱۹

       با سلام .. اون حتما مشکلی داره که معمولا با شعر میاد به من میگه خجات میکشه حرفشو راحت بزنه شعر می نویسه هدف اینه که مشکلشو بگه نه شعر خیلی ممنون از راهنماییتون…

       • باران گفته:

         ۲ خرداد ۱۳۹۱در ۱۶:۱۲

         باسلام، امین آقا من قبول دارم دوستتون حس زیبایی داره و مطمئنم اگه کمی بیشتر دقت کنه حتما نوشته‎‌ی خوبی از آب در میاد.
         پس بهش توصیه می‌کنم که نثر بنویسه و نه نظم.
         منم خودم زیاد طرفدار ردیف و قافیه نیستم این از نوشته هام معلومه. اما خب وقتی کسی می‌خواد شعر بگه باید نکات و قوانین اونو بدونه و رعایت کنه و اما نقد من از این بابت نبود (فکر میکنم آقا هادی در این زمینه اطلاعات خوبی دارند)، نقد من درباره ارتباط با مخاطب بود و این که نویسنده باید هدفی رو دنبال کنه حتی اگه اون هدف نشون دادن مشکلش باشه!
         آرزومند روزهای طلایی برای شما.

   • ریحانه گفته:

     ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۶:۵۹

     سلام امین جان
     بابا بچه رو انقدر نا امید و سرخورده نکنید. در کل خوب بود

   • araaam گفته:

     ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۷:۳۹

     سلام امین جان به دوستتون بگین عاااالی بود

   • الناز گفته:

     ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۸:۱۰

     سلام امین جان، شعر دوستتون قشنگ بود ولی بیشتر از اینکه شعر باشه نثر مسجعه! اگر اصلاً قافیه ای براش نمیذاشت میشد اسمش رو گذاشت شعر سپید ولی الان قافیه داره اما وزن نداره شبیه این شده ( ای قادری که خدایی را سزایی ، جان ما را صفای خود ده و دل ما را هوای خود ده و چشم ما را ضیای خود ده و ما را آن ده که آن به و مگذار ما را به که و مه.) البته منم حرفایی که میزنم تجربیه علمی نیست داداش هادی علمی حرف میزنه توی بعضی جاهاشم مفاهیم ناملموس شده مثل این: لنگ لنگان هزاران بارسد جلوی ابم را گرفت/.اما فقط چشمم مهر بلوری ناب خدا را گرفت
     یا این: از اب دریای غمم فقط براید ریشه ی نالان/ چه کنم کار جز این ندارم تر کردن چشمه ی باران/
     به نظر من دوست شما اگر شعر سپید بگه بسیار موفق تر خواهد بود چون احساسش قشنگه و ذهنشم خلاقه پس بهتره خودش رو در قید و بند وزن و قافیه قرار نده
     راستی خوشحال میشم از شعرای خودتونم بذارید خواستید میتونید عضو ویژه بشید و اشعارتون رو در قالب پست منتشر کنید که به نام خودتونم ثبت بشه

     • امین گفته:

       ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۲۲:۱۵

       @};-سلام بر همه ..یک بار نوشتم اما اومدم دیدم نظرم پاک شده به هر حال………از نظرات خواهرانه وبرادرانتون متشکرم….. تازه اولین کارش بود انشااله کارهای بعدش بهتر باشه … از نظرات کامل الناز خانم متشکرم…. از پیشنهادتون ممنونم اما……………..ه

   • نازنین بانو گفته:

     ۳ خرداد ۱۳۹۱در ۱۴:۵۲

     قشنگه شعرش عجب دوستی دری امین آقا

   • ليالي گفته:

     ۳ خرداد ۱۳۹۱در ۱۶:۳۰

     سلام
     چی بگم آخه؟مثل این میمونه که از هر شعری یه جاییشو برداشته چیده کنار هم شده شعر!از نظر معنا هم جور نیست اولش میگه از اشک باران شدم بعدش میگه خاکمو بی ارزش!معلوم نیس بارانه یا خاک؟!
     نمیدونم شایدم من حس توی شعرو نفهمیدم

8. رضا وارث گفته:

   ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۳:۲۶

   سلام نازنین بانو
   خوشحالم بی پروا عمل کردی شعر زیبا و پر از شور و هیجانی رو اتخاب کردی
   اقا شاهین سلام
   بابت زحمت هایی که می کشید متشکرم میدونم کار سختیه ولی محیط خوبی رو واسه یه خونواده ی عاشق محیا کردی
   گلباران باشه همه ی دقایق زندگینت

   • شاهین گفته:

     ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۴:۰۸

     سلام دوست عزیز، خواهش می کنم.

   • نازنین بانو گفته:

     ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۲۱:۲۶

     ممنون آقا رضا شما لطف داری

9. شهرزاد گفته:

   ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۰:۳۱

   ممنون عمه جوون خیلی قشنگ بود
   مرسی از شما شاهین خان

   • شاهین گفته:

     ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۱۴:۰۶

     

   • نازنین بانو گفته:

     ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۲۱:۲۵

     مرسی گلم

10. مرتضی عاشقانه ها گفته:

    ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۰۰:۵۹

    باز دوباره یه قصه ی دیگه
    یه حس و حال دیگه
    یه دل پر از طوفان
    با یه کشتی تک و تنها وسط دریا
    هر اشتباهی ممکنه کشتی رو در هم بشکنه و…
    ولی میدونم توی همین طوفان و تنهایی یکی هست که دوستم داره
    دوستش دارم
    اصلا زدم به آب که فقط خودمو خودش باشیم
    که هر چی دلم خواست بگم
    بگم عشقم
    هستی و نسیتی من
    سکان کشتیم رو سپردم به خودت
    راهو نشونم بده
    نذار دوباره اشتباه کنم
    خسته ام…
    خدایا…
    کمکم کن

    • نازنین بانو گفته:

      ۱ خرداد ۱۳۹۱در ۲۱:۲۴

      سلام آقا مرتضی نبینم طوفان زده باشید اینو بدونین خدا در همجا ملوانه کشتی زندگی شماستو هرگز نمیزاره به صخره بخوریدو متلاشیشید