(( به نام حق))

” جزء ۲۷ حزب ۳”

*سوره رحمان*

[خداى] رحمان ( ۱)

قرآن را یاد داد ( ۲)

انسان را آفرید ( ۳)

به او بیان آموخت ( ۴)

خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند ( ۵)

و بوته و درخت چهره‏ سایانند ( ۶)

و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت ( ۷)

تا مبادا از اندازه درگذرید ( ۸)

و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید ( ۹)

و زمین را براى مردم نهاد ( ۱۰)

در آن میوه [ها] و نخلها با خوشه‏ هاى غلاف دار ( ۱۱)

و دانه‏ هاى پوست‏دار و گیاهان خوشبوست ( ۱۲)

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید ( ۱۳)

* سوره واقعه *

آن واقعه چون وقوع یابد ( ۱)

[که] در وقوع آن دروغى نیست ( ۲)

پست‏ کننده [و] بالابرنده است ( ۳)

چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود ( ۴)

و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند ( ۵)

و غبارى پراکنده گردند ( ۶)

و شما سه دسته شوید ( ۷)

یاران دست راست کدامند یاران دست راست ( ۸)

و یاران چپ کدامند یاران چپ ( ۹)

و سبقت ‏گیرندگان مقدمند ( ۱۰)

آنانند همان مقربان [خدا] ( ۱۱)

به نام نامی حق

* جزء ۲۷، حزب ۳ *

*سوره ی الرحمان*

هر که در آسمان ها و زمین است از او درخواست [حاجت] مى‏ کند ، او هر روز در کارى است .«۲۹»
پس کدامیک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى‏ کنید ؟ «۳۰»
اى گروه جن و انس ! اگر مى‏ توانید از کرانه‏ هاى آسمان ها و زمین بیرون روید ، پس بیرون روید ؛ نمى ‏توانید بیرون روید مگر با نوعى توانایى و قدرت .«۳۳»
پس کدامیک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى‏ کنید ؟«۳۴»
بر شما شعله‏ هایى از آتش بى‏ دود و دود آتش آلود فرستاده خواهد شد ، در نتیجه نمى ‏توانید یکدیگر را [براى دفع عذاب] یارى دهید !«۳۵»
پس کدامیک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى‏ کنید ؟ «۳۶»

*سوره ی واقعه*

اینان پیش از این از نازپروردگان خود کامه و سرکش بودند ،«۴۵»
و همواره بر گناهان بزرگ پافشارى داشتند ،«۴۶»
و پیوسته مى‏گفتند : آیا هنگامى که مردیم و خاک و استخوان شدیم ، آیا به راستى برانگیخته مى‏ شویم ؟ !«۴۷»
و آیا پدران گذشته ما نیز برانگیخته مى‏ شوند ؟ ! «۴۸»
بگو : بى ‏تردید همه پیشینیان وهمه پسینیان ،«۴۹»
که همه را براى وعده ‏گاه روزى معین جمع خواهند کرد .«۵۰»

به نام خدا
جزء بیست و پنجم حزب سوم
آیات سوره ی زخرف:
و هر کس از یاد خدا روی‏گردان شود شیطان را به سراغ او میفرستیم پس همواره قرین اوست! (۳۶)
و آنها ( شیاطین) این گروه را از راه خدا بازمی‏دارند، در حالی که گمان می‏کنند هدایت‏یافتگان حقیقی آنها هستند! (۳۷)
تا زمانی که (در قیامت) نزد ما حاضر شود می‏گوید: ای کاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود; چه بد همنشینی بودی! (۳۸)
(ولی به آنها می‏گوییم:) هرگز این گفتگوها امروز به حال شما سودی ندارد، چرا که ظلم کردید; و همه در عذاب مشترکید! (۳۹)
و کسی است که در آسمان معبود است و در زمین معبود; و او حکیم و علیم است! (۸۴)
پر برکت و پایدار است کسی که حکومت آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است از آن اوست; و آگاهی از قیام قیامت نزد اوست و به سوی او بازگردانده می‏شوید! (۸۵)
آیات سوره ی دخان:
پس منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد… (۱۰)
که همه مردم را فرامی‏گیرد; این عذاب دردناکی است! (۱۱)
(می‏گویند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان می‏آوریم. (۱۲)
ما عذاب را کمی برطرف می‏سازیم، ولی باز به کارهای خود بازمی‏گردید (۱۵)

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

*جزء۲۵،حزب۳*

“سوره ی زخرف”

به راستى ما حق را براى شما آوردیم ، ولى بیشتر شما حق را خوش نداشتید ، «۷۸»

“سوره ی دخان”

[نزول قرآن] کارى است [که] از نزد ما [صورت پذیرفته است ؛] زیرا ما همواره فرستنده [وحى و ارسال کننده پیامبران] بوده ‏ایم . «۵»
[همه این واقعیات] به سبب رحمتى از سوى پروردگار توست ؛ بى ‏تردید او شنوا وداناست .«۶» [همان] پروردگار آسمان‏ها و زمین و آنچه میان آنهاست ، اگر یقین دارید .«۷»
هیچ معبودى جز او نیست ، زنده مى ‏کند و مى‏ میراند، پروردگار شما و پدران پیشین شماست .«۸»

(( به نام خدا))

“جزء ۲۳ حزب ۳”

*سوره صافات*

خدا منزه است از آنچه در وصف مى‏ آورند ( ۱۵۹)

به استثناى بندگان پاکدل خدا ( ۱۶۰)

منزه است پروردگار تو پروردگار شکوهمند از آنچه وصف مى‏کنند ( ۱۸۰)

و درود بر فرستادگان ( ۱۸۱)

و ستایش ویژه خدا پروردگار جهان هاست ( ۱۸۲)

*سوره ص*

اى داوود ما تو را در زمین خلیفه [و جانشین] گردانیدیم پس میان مردم به حق داورى کن و زنهار از هوس پیروى مکن که تو را از راه خدا به در کند در حقیقت کسانى که از راه خدا به در مى‏ روند به [سزاى] آنکه روز حساب را فراموش کرده‏ اند عذابى سخت‏ خواهند داشت ( ۲۶)

و آسمان و زمین و آنچه را که میان این دو است به باطل نیافریدیم این گمان کسانى است که کافر شده [و حق‏پوشى کرده]اند پس واى از آتش بر کسانى که کافر شده‏ اند ( ۲۷)

بسم الله الرحمن الرحیم

*جزء۲۱،حزب۱*

*سوره ی عنکبوت*

آیا [در قرآن عیب و نقصى مى‏ یابند ؟ و] براى آنان کافى نبوده است که ما این کتاب را که [همواره] بر آنان خوانده مى‏شود بر تو نازل کردیم ؟ ! همانا در این کتاب رحمتى است [ویژه و مایه یادآورى] و پندى براى مردمى که ایمان مى‏ آورند . «۵۱»
بگو : کافى است که خدا [نسبت به حقّانیّت نبوّتم] میان من و شما شاهد باشد ، [او] آنچه را در آسمان‏ها و زمین است مى‏ داند ، و آنان که به باطل [چون بت و طاغوت] گرویده و به خدا کفر ورزیده‏ اند همان زیانکاران [واقعى] اند .«۵۲»

*سوره ی روم*

آیا در [خلوت] درون خود اندیشه نکرده ‏اند ؟ [که] خدا آسمان‏ها و زمین و آنچه را میان آنهاست ، جز به حقّ و براى مدتى معیّن نیافریده است ؛ و همانا بسیارى از مردم به لقاء پروردگارشان کافرند .«۸»
آیا [به غفلت نانى مى ‏خورند و بى‏ خبر به سر مى‏ برند و] در زمین گردش نکرده‏ اند تا با تأمل بنگرند سرانجام کسانى که پیش از اینان بودند چگونه شد ؟ آنان نیرومندتر از اینان بودند ، و زمین را [براى هدف‏هاى گوناگون] زیر و رو کردند و آن را بیش از آنچه اینان آبادش کردند ، آباد نمودند ، و پیامبرانشان دلایل روشن براى آنان آوردند [ولى به سبب تکذیب پیامبرانشان هلاک شدند] ؛ پس خدا بر آن نبود که به آنان ستم کند ، ولى آنان بودند که به خودشان ستم مى‏ کردند .«۹»
آن گاه بدترین سرانجام ، سرانجام کسانى بود که مرتکب زشتى شدند به سبب اینکه آیات خدا را تکذیب کردند و همواره آنها را به مسخره مى‏ گرفتند .«۱۰»