۹ دیدگاه

1. علی اکبر گفته:

   ۱۴ دی ۱۳۹۱در ۲۲:۲۹

   گاهی امید هست و گاهی نیست..
   یکم قابل قبول نیست..
   اما با من که صدق کرد..
   اه

2. نوید گفته:

   ۲۴ آذر ۱۳۹۱در ۱۹:۳۰

   خدا کنه هیچوقت از چشاش نیوفتم [دعا کردن]

3. گل گفته:

   ۱۵ آذر ۱۳۹۱در ۱۴:۵۹

   امیدی هست

4. 963852 گفته:

   ۲۶ مهر ۱۳۹۱در ۱۱:۴۵

   هر چی می خونم بیشتر دلم می گیره یعنی دیگه هیچ فرصتی نیست [دعا کردن]

5. باران گفته:

   ۱۸ خرداد ۱۳۹۱در ۲۱:۳۶

   خیلی زیباست و به نظر من دقیقاً همینطوره.
   ممنون از انتخاب زیبای شما

6. الناز گفته:

   ۱۰ فروردین ۱۳۹۱در ۲۱:۲۰

   از نظر ادبی شعر قشنگیه. ولی با مفهومش موافق نیستم. چون این طرز تفکر باعث میشه آدم خیلی راحت همه ی فرصت هاش رو از دست بده. بعبارتی تسلیم در برابر تقدیریه که خودمون برای خدمون رقم زدیم نه خدا ! فقط یک چیزه که می تونه امید به زندگی و هر خواسته ی دنیایی رو از آدم بگیره و اون مرگه!
   و لا تکن من القانطین

   • الناز گفته:

     ۱۵ فروردین ۱۳۹۱در ۲۲:۰۰

     دکترمونم شعرش رو اشتباه نوشته!! چون اتفاقاً خورشید از همونجایی که غروب می کنه طلوع می کنه! فقط باید یه خورده زحمت بکشی لحظه ی غروب خورشید سوار هواپیما شی بری نیمکره ی غربی، بعد می بینی خورشید از همونجایی که غروب کرده بود داره طلوع می کنه! به همین سادگی! آره دکتر جان! ما دو مشرق و دو مغرب داریم!
     نتیجه اخلاقی اینکه: یه تکونی به خودت بده اینقدم آیه یاس نخون
     امشب آی کیوم فوران کرده! یه زحمت کوچولو به خودم بدم قضیه گلدباخم حل می کنم

7. باران گفته:

   ۲۱ مرداد ۱۳۹۰در ۰۳:۲۴

   واقعا زیبا یود …و درست …هرکسی برایمان واقعا تمام شود دیگر مرده است …حتی اگر هر لحظه در کنارمان باشد

8. محمد نبی سامی جهرمی گفته:

   ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۰در ۱۵:۰۹

   سلام عزیز گلم افرین ولی اون خورشیدست وقانون جاذبه ولی توکه هنربخشیدن داری چراادم گل شعرشم گل وامید دهندهستب من خودم هم شاعرم هم عاشق بهش امید برگشت بده بابا تو شعرتو