سنگ صبور
رفیق من سنگ صبور غمهام
به دیدنم بیا که خیلی تنهام
هیشکی نمیفهمه چه حالی دارم
چه دنیای رو به زوالی دارم
مجنونم و دلزده از لیلی ها
خیلی دلم شکسته از خیلی ها
نمونده از جوونیام نشونی
پیر شدم پیر تو ای جوونی
تنهای بی سنگ صبور
خونه سرد و سوت و کور
توی شبات ستاره نیست
موندی و راه چاره نیست
اگر چه هیچکس نیومد
سری به تنهاییت نزد
اما تو کوه درد باش
طاقت بیارو مرد باش
ترانه سرا: امیر ارجینی
My only friend the “lover’s stone of patience”
Help me embrace my loneliness
No one sees my sea of angony nor
How my world is crashing around me
Majnoun am I, bereft of all Leilis
Foced into suffering much from so many
Yoyth is lost to this raging heart
Age falls on me in her destructive might
Lonely, with out the”lover’s stone of patience”
Heartless home, cold and blessed by gloom
No star rises to adorn my night
No hope, no solution in sight
No friendly face to greet me
No gracious companion to fill my lonely doom
You be the rook of pain
Bear it and become a Man
۵ خرداد ۱۳۹۴در ۱۴:۲۱
ای ژژژژونم..عالیه
۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۴در ۲۳:۳۲
به نظر من شعر کاملی نیست
۱ خرداد ۱۳۹۳در ۲۰:۲۴
رفیق من سنگ صبور غمهام
به دیدنم بیا که خیلی تنهام
۳۰ مهر ۱۳۸۷در ۱۱:۳۱
جالب بودولی فکرکنم ترجمه اون کمی اشکال داشت
۱۸ فروردین ۱۳۸۷در ۰۸:۰۴
متن شعر قشنگ بود ولی ترجمش خیلی درست نبود
۱۹ اسفند ۱۳۸۶در ۰۴:۰۳
سلام
واقعا زیبا بود
این و از کجا آوردی؟
پس معلوم شد که سنتوری فیلم قشنگیه