دل تنگ
سر خود را مزن اینگونه به سنگ
دل دیوانه تنها دل تنگ
منشین در پس این بهت گران
مدران جامه جان را مدران
مکن ای خسته در این بغض درنگ
دل دیوانه تنها دل تنگ
پیش این سنگدلان قدر دل و سنگ یکی است
قیل و قال زغن و بانگ شباهنگ یکی است
دیدی آن را که تو خواندی به جهان یارترین
سینه را ساختی از عشقش سرشارترین
آن که می گفت منم بهر تو غمخوارترین
چه دلازارترین شد چه دلازارترین
نه همین سردی و بیگانگی از حد گذراند
نه همین در غمت این گونه نشاند
با تو چون دشمن دارد سر جنگ
دل دیوانه تنها دل تنگ
ناله از درد مکن
آتشی را که در آن زیسته ای سرد مکن
با غمش باز بمان
سرخ رو باش ازین عشق و سر افراز بمان
راه عشق است که همواره شود از خون رنگ
دل دیوانه تنها دل تنگ
۱ مهر ۱۳۹۵در ۱۷:۵۲
عالییییییییییی بود!!!
.
ببینمت…
گونه هایت خیس است…
بازبااین رفیق نابابت…
نامش چی بود؟
هان!
باران…
باز با “باران” قدم زدی؟
هزاربارگفتم باران رفیق خوبی نیست برای تنهایی ها…
همدم خوبی نیست برای دردها…
فقط دلتنگى هایت را خیس وخیس وخیس ترمیکند…
.
۲۷ مهر ۱۳۹۵در ۰۰:۰۶
باران..??️??️
۱۰ فروردین ۱۳۹۱در ۲۲:۱۷
قشنگ بود!
شب از جنگل شعله ها می گذشت
حریق خزان بود و تاراج باد
من آهسته در دود شب رو نهفتم
و در گوش برگی-که خاموش خاموش می سوخت-گفتم:
مسوز این چنین گرم در خود، مسوز!
مپیچ اینچنین گرم بر خود، مپیچ!
که گر دست بیداد تقدیر کور
تو را می دواند به دنبال باد
مرا می دواند به دنبال هیچ
“فریدون مشیری”
۱۰ فروردین ۱۳۹۱در ۲۲:۲۱
یه جاشو اشتباه نوشتم: مپیچ اینچنین تلخ بر خود، مپیچ
۱۶ اسفند ۱۳۸۹در ۲۲:۰۴
salam dusi,dus daram up konam ama felan beza movaghatan khak bokhore ta baad az khejalatesh darbiyam,shayadam akharin up bud bichare farzande adam,rasti deltangi ghashang bud kheili,mer30 ba inke nabudam ama sar zadi.