یک عاشقانهی آرام
مگذار که عشق، به عادت دوست داشتن تبدیل شود!
مگذار که حتی آب دادن گلهای باغچه، به عادت آب دادن گلهای باغچه بدل شود!
عشق، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتن دیگری نیست؛
پیوسته نو کردن خواستنیست که خود پیوسته، خواهان نو شدن است و دگرگون شدن.
تازگی، ذات عشق است و طراوت، بافت عشق.
چگونه میشود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند؟
عشق، تن به فراموشی نمیسپارد، مگر یک بار برای همیشه.
جام بلور، تنها یک بار میشکند.
میتوان شکستهاش را، تکههایش را، نگه داشت؛
اما شکستههای جام، آن تکههای تیز برنده، دیگر جام نیست.
احتیاط باید کرد.
همه چیز کهنه میشود و اگر کمی کوتاهی کنیم، عشق نیز.
بهانهها، جای حس عاشقانه را خوب میگیرند..
۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۰در ۰۰:۰۴
به به
۸ اسفند ۱۳۹۷در ۱۶:۲۰
زیباوکاملادرست وعاشقانه
۱۰ مهر ۱۳۹۴در ۱۳:۵۱
زیبا ؛ همه ی نوشته های نادر ابراهیمی نویسنده بزرگ کشورمون زیبا ست؛ “یک عاشقانه آرام “،”نامه ای به همسرم”،”آتش بدون دود” از زیبا نوشته های این نویسنده بزرگ است!
۲۰ خرداد ۱۳۹۳در ۰۲:۰۷
جالب بود
۱۵ مهر ۱۳۹۲در ۱۳:۵۴
احتیاط کنید!
جاده احساسات سخت لغزنده است.
۱۸ مرداد ۱۳۹۲در ۰۵:۴۰
احتیاط باید کرد- قابل تامل هست.
۱۶ تیر ۱۳۹۲در ۱۳:۱۲
قشنگ بود ممنون
۲۵ اسفند ۱۳۹۱در ۰۶:۰۸
نادر ابراهیمی عزیزم عشقم کتابش تو کتابخونم هر روز جلو روم رو حت کنار من همیشه چقدر دیر شناختمت کاش بودی مرد
۱۷ اسفند ۱۳۹۱در ۱۶:۴۳
جام بلور، تنها یک بار میشکند.
قشنگ بود