یک عاشقانهی آرام
مگذار که عشق، به عادت دوست داشتن تبدیل شود!
مگذار که حتی آب دادن گلهای باغچه، به عادت آب دادن گلهای باغچه بدل شود!
عشق، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتن دیگری نیست؛
پیوسته نو کردن خواستنیست که خود پیوسته، خواهان نو شدن است و دگرگون شدن.
تازگی، ذات عشق است و طراوت، بافت عشق.
چگونه میشود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند؟
عشق، تن به فراموشی نمیسپارد، مگر یک بار برای همیشه.
جام بلور، تنها یک بار میشکند.
میتوان شکستهاش را، تکههایش را، نگه داشت؛
اما شکستههای جام، آن تکههای تیز برنده، دیگر جام نیست.
احتیاط باید کرد.
همه چیز کهنه میشود و اگر کمی کوتاهی کنیم، عشق نیز.
بهانهها، جای حس عاشقانه را خوب میگیرند..
۷ دی ۱۳۹۱در ۱۰:۳۶
خیلی قشنگ بود مرسی
۳۰ آذر ۱۳۹۱در ۱۳:۲۵
قشنگ بود ولی مگذار که دوست داشتن به عشق تبدیل شود!
کاش اینو میگفتی فدا .
۱۰ مهر ۱۳۹۱در ۱۶:۱۹
سلام من تازه عضو شدم
از این متن زیبا بسیار لذت بردم و البته کمی گریستم
۴ مهر ۱۳۹۱در ۲۱:۴۳
دوست داشتن زیباست و انسان را زیبا جلوه میدهد.
۲۴ تیر ۱۳۹۱در ۱۴:۴۵
سلام
کاش یکی هم منو از ته دل و فقط برا خودم میخواست
:-s
البته من خدا را دارم
من خدا را دارم. کوله بارم بر دوش . سفری میباید سفری بی همراه. گم شدن تا ته تنهایی محض سازکم با من گفت . هر کجا لرزیدی . از سفر ترسیدی تو بگو از ته دل . من خدا را دارم.
۱۶ تیر ۱۳۹۱در ۱۶:۲۱
سلام فوق العاده بود دوست من
۱۳ تیر ۱۳۹۱در ۱۱:۴۸
سلام
مرسی خوب بوداما میشه گفت تقریبا دیگه تو دنیای امروزی محال همچین کاری
۱۹ خرداد ۱۳۹۱در ۲۲:۵۱
سلام
قشنگ بود خیلی اما انجام این کار برای من ساخته
۲۹ دی ۱۳۹۰در ۱۰:۴۲
خی…لی قشنگ بود ممنون
۱۴ دی ۱۳۹۰در ۱۲:۵۷
عرشیا جان میشه آیدیتو برام بفرستی